Şiir

 

SON

Yaşlanmak istiyorum...
Her nefeste ölümü hissetmek.
Bugün ölmedim diye sevinmek istiyorum.
Vücudumun ağrılarıyla sızlayarak,
Ölümü arzulamak istiyorum.
Bir odaya kapanıp, geçmiş hatıraları misafir etmek istiyorum. Belkiler keşkiler canımı acıtınca, yüzümü güldürecek hatıralarıma sarılırım. Titreyen ellerimle buza dönmüş çayımdan yudumlarım. Ekmeğimi parçalara bölerim, daha kolay yutmak için. Uyuyunca'da horlarım.
Horlayan insanlar rüya görmez derler.
Bense çok rüyalar görmek isterim.
Gençlik yıllarımı görmek isterim.
Yaşlanmayı arzuladığım yıllarımı.
Hani insan çok düşününce rüyasında onu görür ya. O' misal işte. Şimdi her tarafımdan çirkinlik akıyor. Aynaya bakınca yüzümde ki kırışıklıkları görüyorum. Koca bir hatıra birikintisi haline dönüşmüş kırışlarım. Traş olmaya üşeniyorum. Kıyamıyorum beyazlamış sakallarıma. Saçlarım'da dökülmüş zaten. Birtek yüzüme güzellik katan sakallarım var. İlaçlarımı düzenli bir dolapta saklıyorum. Üzerlerini okuyamadığım için ayrı ayrı yerlere koyuyorum. İntihar kokulu ilaçlarım. Her defa kullandığımda, "Bugün de yaşadın moruk, hadi yine iyisin" mesajını veren ilaçlarım. Bir zamanlar ömrümün yarısını silmeye gücü yeten ilaçlarım; Şimdi bir gün beni yaşatmak için can çekişiyor ellerimde. Bir zamanlar lokum lokum atmak isteyen şu ellerim; Şimdi bir tanesini atmakta zorlanıyor.
Suyu bile yudum yudum içiyorum.
Biraz hava almak için pencereleri açıyorum ama komşuların sesini duyunca hemen kapatıyorum. "Yalnız yaşadı bu adam" diye arkamdan konuşuyorlar. Sanki konuşulacak başka bir konuları yokmuş gibi. Pencereyi kapatarak, öylece koltuğumda oturuyorum. Hakikatin peşinden koşarken yorulmayan şu ayaklarım, şimdi mutfağa gitmemek için titreyerek bana yalvarıyorlar. "Kullanma tarihimiz bitti" diye sızlıyor vücudum. 

Yaşamaktan utanıyorum...

Yemek yerken zorla yutkunuyorum. Sanki gelecek neslin yemeklerini çalıyormuşum gibi hissediyorum. Utanıyorum ama ölmeyi'de kabullenemiyorum. Uykuyu kabullenemedi bu adam, ölümü nasıl kabullensin. Gözüme biraz uyku kaçınca, hemen gecenin güzelliğini düşünürek uyumamaya çalışırım. İnsan gürültüsünden bıkmış sokakları, yalnız başına dolaşırım.
Bu şiir değil arkadaşlar.
Böyle şiir olmaz olsun.
Bu yaşama yenik düşen bir şairin isyanıdır.
Nasıl bir çocuk, okula gitmemek için annesinin ayaklarına kapanarak ağlıyorsa, Ben'de yaşamın ayaklarına kapanarak "Öldürme beni" diye ağlıyorum.
Ne olur, öldürme beni.
Yalvarıyorum bak sana.
Bir odanın içinde yıllarca yaşamaya razıyım. Yeter ki yanımda bir kağıt, bir kalem olsun.
Ne olur, öldürme beni.
Bu son şiirim olmasın.
Bunlar son sözüm olma...

               ***

               BENİM!

Seni bu hüsnü cemal ile kemal ile görüb, korktular hak demeye; döndüler insan dediler
İmadeddin Nesimî 

Kalemi, kağıtı, kelamı benim!

Sözü, satrı, satirası benim!

Hakikatın haritası benim!

Aydınlığa götüren çırağı benim!

Mümin, kâfir, müşrik benim!

Hacısı, hocası, şeyhi benim!

Entelektüeli, yobazı, câhili benim!

Delisi, akıllısı, ahmakı benim!

Arsızı, yüzsüzü, küstahı benim!

Argo konuşup, küfür eden benim !

Kendini yere göğe sığdıramayan benim!

Bilgi sahibi olmadan ahkâm kesen benim!

Yetimin lokmasında gözü olan benim!

Koynunda beslediğin yılan benim!

Buzdağının görünmeyen tarafı benim!

En büyük günahların utancı benim !

İnsanlığın çatlayan ar damarı benim!

Taşdan putları, kağızdan Allahları benim!

Habil'in katili benim!

Şehveti, hırsı, nefsi benim!

Egoisti, narsisti benim!

İnsanlığın nirvanası benim!

Sarayı, şahı, padişahı benim!

Tahtı, tacı, sultanı benim!

Altın taşı, mücehferi benim!

Yiyib bitiremediğim serveti benim!

Emekcisi, kazancı, alınteri benim!

Kahrı, hüznü, hasreti benim!

Sobanızda yaktığınız kömür benim!

Yiyib bitirdiğiniz ömür benim!

            Gömün beni!

                ***

Yeri, göğü, arşı benim!

Hakîkatin kıblesi benim!

Hadisi, ayeti, suresi benim!

Sufisi, dervişi, mechuranı benim!

Şems-i Tebrîzî, Mevlana'sı benim!

Bağlaması, Ney sesi benim!

Taşı, toprağı, suyu benim!

Gönlü bol sofrası benim!

Güler yüzü, şivesi benim!

Bir gülüşünün sevdalısı benim!

Buğdayı, ekmeyi, nimeti benim!

Töresi, geleneği, âdeti benim!

 Laz'ı, Çerkez'i, Kürt'ü benim!

Hocalı'sı, Şuşa'sı, Karabağ'ı benim!

Anadolu sevdam olur, Çanakkale göğsüm benim!

Nerdesin, Ey mavi gözüm benim!

                    ***

Sanatı, kültürü, tarihi benim!

Tarı, kamanı, muğamı benim!

Sazı, türküsü, Aşık Veysel'i benim!

Kalpten kalbe giden yol benim!

Leylim aman amanı Sarı Gelin benim!

Vatan hasretiyle yazılan şiirler benim!

Yakılan kitaplar benim!

Akıtılan bu kanlar benim!

Cehennem ateşine atılan benim!

Çocuklar umudum benim!

Umutlarım birer birer öldü.

Ölmüş çocukların mezarı benim!

Öyle bir ölsem,
Öyle bir ölsem ki çocuklar
Size hiç ölüm kalmasa..

Aziz Nesin